Clubkampioenschap 2019 – door Tom Goos vanuit Fru Hansen

DEJA VU (Credits aan Eefje – verslag Clubkampioenschap 2018):

“ Woensdagavond 22 21 augustus, zo rond een uur of tien: de laatste midweek voor het clubkampioenschap is achter de rug en we blikken al even vooruit. Er wordt wel wat weinig wind voorspeld. En we verwachten een ongezien sterk deelnemersveld. Ik begin even te tellen. Wim, die sinds hij in Finn vaart steevast iedereen het nakijken geeft. 4 Royers, die er allemaal even hard op gebrand zijn om iedereen (en vooral elkaar) de loef af te steken. En dan met Eveline, Joris, Maarten en Dirk vier Laserzeilers die ook floreren bij zwaar licht weer. Het belooft een moeilijke te worden en ik grap nog: “oef, het verslag zal al zeker niet voor mij zijn”. We gokken dat één van de Royer’tjes die ‘eer’ te beurt zal vallen. (voor diegenen die onze clubregels nog niet goed kennen: de 5e in de eindrangschikking schrijft het verslag). U raadt het al: het is weer anders uitgedraaid …”

HET PLAN

Zaterdag 24 augustus, zo rond een uur of zes: al een tijdje wakker want het is te warm; er wordt vandaag 32°C voorspeld. Mmm, hoe gaan we dat aanpakken. Paul heeft woensdag laten zien dat hij bij weinig wind in zijn element is. Als we een kans willen maken moet het gewicht vooraan in de Snipe. Oké beslist, ik ben vandaag fokkemaat en dan ben ik ineens ook van de eeuwige commentaar af dat een fokkemaat het toch zo moeilijk heeft.

DE UITVOERING

16 boten gaan te water. Eveline en Inge sluiten namiddag nog aan. Charlotte, Fanny en Evi vormen het comité. Walter, Robert en Koen nemen de redding en foto’s voor hun rekening.

Als eerste op het water. Op het eerste zicht geen wind maar Fru Hansen loopt goed, het zelfvertrouwen neemt toe. Op naar de 1e start – 2 bollen – 1 tot 2 Bf O/ZO.

We zijn goed weg en ja hoor, we liggen al snel eerste. Paul ’s subtiele zeiltechniek slaat zelfs de feestboot van Ellen/Natalie met verstomming. Het wordt plots even heel stil als we hen passeren en zonder moeite achter laten :-P. Bij de bovenboei komt Wim in de Finn naast ons zeilen. We laten hem vriendelijk passeren zodat we zeker de juiste kant uitgaan :-). Voor de wind loopt Wim uit maar opkruisend lopen we telkens weer wat in. Met Wim in het vizier en een ruime voorsprong op de derde beginnen we aan de 2e bol. Langzaam maar zeker nestelt er zich toch een vervelend geroezemoes op de achtergrond. We kennen dat vrolijk intimiderende, nonchalante, unieke geluid maar al te goed. Neen Paul, dat gaat ons niet opnieuw gebeuren zeg ik nog (zie verslag langste dag 2019). Gelukkig, het Comité kort het parcours in. Wim is er vandoor maar die driehoek volmaken moet ons lukken; eerste Snipe is toch ook al knap. Nog één keer opkruisen en … black out. Wim wint, Ellen en Natalie tweede, wij derde … en weg zelfvertrouwen!

Bij de 2e en 3e manche liggen we ingesloten bij de start. Het parcours is nu maar 1 bol, te kort om veel goed te maken. Ook nu zeilt Wim telkens naar de eerste plek. Ellen en Natalie claimen de 2e plaats en Joris wringt zich in de Laser tussen de Snipes van Erik/Jeroen, Katia/Akromat en Gerd/Lou. Eveline heeft haar laser ondertussen opgetuigd en komt samen met Maarten sterk opzetten.

Hubert is ondertussen gearriveerd in de kantine. Als ere-voorzitter kan hij maar beter iets verzinnen zodat het terug spannend wordt voor de titel. Plots krijgt Paul telefoon. “Ja Paul, Evi hier. Het comité ligt hier te wachten en heeft dorst. Jullie hebben nog 4 minuten tot de start!”. Terug het water op. Mil ligt al klaar aan de startlijn; hij had zich niet verveeld – de plaatselijke natuur heeft soms mooie verassingen in petto :-).

Manche 4 start in chaos. Koen heeft de startprocedure mis begrepen en vaart de startlijn af net voor het startsein. We zijn echter goed weg maar zien dat de Lasers zich vooraan steeds meer komen mengen. Door de handicap en het korte parcours is het moeilijk in te schatten wie deze manche op zijn of haar naam gaat schrijven. Ellen/Natalie gaan als eerste over de finish. Wij als 2e net voor Joris gevolgd door Eveline en Wim. Joris is uiteindelijk 1e. Hubert mag blijven, het is terug spannend!

Voor de 5e en laatste manche overleg ik met Paul: Wim, de feestboot, Eric/Jeroen, Joris en wie dan op die gevreesde 5e plaats ? Paul stelt me gerust: “Nee, nee die lasers gaan ons nog voor gaan”. Ik stel voor om als het te goed gaat een groot stormrondje te draaien, je weet maar nooit.
We hebben een goede start naast Jeroen/Eric en net achter Wim en Ellen/Natalie. Net voor de bovenboei komt het pak Lasers samen met Gerd/Lou in de Snipe over bakboord aangestormd. Een late en goede windshift heeft de bovenboei zo goed als bevaarbaar gemaakt. Wij ronden de boei achteraan in de groep. Vooraan mengen Gerd/ Lou zich in de strijd. Ook Rik en Evelyne in de Lasers zien een kans op winst. Uiteindelijk wint Eveline deze manche voor Wim en Rik.

DE CATASTROFE (soms ook UITSLAG genoemd).

De pizza-houtoven is aan het opwarmen als de uitslag bekend wordt. Ik probeer nog een protest in te roepen maar te laat … die gevreesde 5e plek is weer van ons. Op de koop toe zie ik bont en blauw met een fijn brandmerk op de arm. Fokkemaat zijn is niet te onderschatten.

Wim is verdiend opnieuw onze kampioen! Ellen en Natalie gingen als 2e natuurlijk feestend de nacht in en Joris nestelt zich als 3e bovenaan tussen de Snipes.

Speciale dank aan het Comité, de Redding, de pizza-makers en -bakkers!

Foto’s kan je hier (klik) vinden.